Strona główna » Projektowanie ogrodów

Projektowanie ogrodów i terenów zielonych

Projektowanie ogrodów i terenów zielonych stanowi nie lada wyzwanie. Trzeba wykazać się kreatywnością, mając na uwadze ukształtowanie terenu, powierzchnię i budżet przeznaczony na projekt i realizację. Projekt ogrodu lub przestrzeni zielonej powinien być dostosowany do uwarunkowań przyrodniczych i kulturowych oraz późniejszych możliwości pielęgnacyjnych. Zatem powinniśmy ustalić styl, w jakim ma być przygotowany projekt ogrodu lub przestrzeni zielonej. W projektach ogrodów uwzględniamy jego kolorystykę, dobór roślin, wszelkie budowle architektoniczne, akweny, instalacje wodno - kanalizacyjne, system nawadniania, instalacje elektryczne i oświetlenie. Im większa przestrzeń i budżet, tym większe możliwości zaprojektowania i wykonania wymarzonego ogrodu.

W jakim stylu zaprojektować ogród?

To często zadawane pytanie przez naszych klientów. Dlatego zawsze staramy się odpowiednio doradzić wybór stylu, w jakim ogród będzie zaprojektowany. Wybór stylu ogrodu jest uzależniony od wielu czynników. Należy określić wielkość terenu, ukształtowanie, budżet i preferencje wizualne. To niektóre z czynników, które pozwalają odpowiednio dobrać styl naszego ogrodu. Poniżej opisujemy niektóre z możliwych styli zakładanych ogrodów.

Styl nowoczesny - minimalizm jest charakterystyczny dla nowoczesnego stylu w ogrodach. Duże połacie trawników i ozdobne krzewy są charakterystycznymi elementami. W ogrodach nowoczesnych najczęściej stosowane są oczka wodne z kaskadami oraz ścieżki z kostki brukowej lub płyt. Nowoczesne rzeźby mogą stanowić dodatkową ozdobę przestrzeni ogrodu. Oświetlenie stosowane w nowoczesnych ogrodach uzależnione jest od preferencji zamawiającego. Ogrody w stylu nowoczesnym, często stanowią część posesji domu lub firmy. Nowoczesne ogrody należą do najłatwiejszych w utrzymaniu, ale wymagają częstej pielęgnacji i nawodnienia trawników, zwłaszcza w okresie letnim.

Styl wiejski - jeden z najbardziej popularnych styli w polskich ogrodach. Charakteryzuje się dużą rozmaitością roślinną i kolorystyczną. Ścieżki w ogrodach wiejskich najczęściej są wąskie z nasypem żwiru. Coraz częściej stosowana jest kostka brukowa i płyty. W ogrodach wiejskich wydzielane są przestrzenie na rozmaite rabatki kwiatowe i warzywne, często mieszane, aby ukryć rabatki warzywne wyrastającymi kwiatami. W większości ogrodów wiejskich znajdziemy byliny ozdobne i zielne. W wyznaczonych miejscach nasadza się drzewa i krzewy owocowe. Najczęściej spotykana architekturą zastosowaną w ogrodach wiejskich są drewniane altany i pergole.

Styl angielski - typowo krajobrazowy styl w ogrodnictwie, stosowany na dużych przestrzeniach. Najczęściej widoczny jest w skwerach i parkach miejskich. Nasadzenia w stylu angielskim dobierane są w uwzględnieniu kształtu oraz kolorów liści i igieł. Cechami charakterystycznymi stylu angielskiego są:

  • falisty krajobraz przestrzenny,
  • odpowiednio szerokie ścieżki spacerowe (najczęściej szutrowe), otoczone dużymi połaciami trawników,
  • rozproszone grupy drzew i krzewów w miejscach strategicznych, wyeksponowane tak, aby tworzyły przyjemną dla oka kompozycję, nie sprawiającą zatłoczenia drzewnego i roślinnego.

Styl wiktoriański jest stylem rzadziej spotykanym w Polsce ze względu na spory koszt budowy i utrzymania. Ogród w stylu wiktoriańskim wymaga dużego doświadczenia i wiedzy od osób zajmujących się pielęgnacją. Jednak jego walory estetyczne i możliwość hodowli, wymagających roślin egzotycznych, przyciąga swoich wielbicieli. W stylu wiktoriańskim budowane są szklarnie, które pozwalają hodować tropikalne rośliny egzotyczne. W szklarni instalowane są systemy nawodnienia i ogrzewania oraz oświetlenia. Dodatkowo można utworzyć pomieszczenie wypoczynkowe, służące cały rok. Najczęściej stosowanym tłem dla ogrodu wiktoriańskiego są drzewa i krzewy iglaste, ale nie unika się również drzew i krzewów liściastych. Szklarnie otaczają trawniki i rabaty kwiatowe oraz byliny.

Styl śródziemnomorski - coraz częściej spotykamy ogrody w stylu śródziemnomorskim, którego charakterystyczną cechą jest podział terenu na cztery części. Każda część oddzielona jest kamiennymi ścieżkami z kostki brukowej lub płyt kamiennych. Na skrzyżowaniu ścieżek najczęściej jest nasadzone drzewo lub postawiona fontanna, albo studnia czy sadzawka. Teren ogrodu śródziemnomorskiego otoczony jest murem lub budynkiem. Przy murze występują nasadzenia z drzew owocowych. W rabatach sadzimy zioła i rośliny owocowe. Po zewnętrznej części murów tworzymy nasadzenia z drzew owocowych ulokowanych w rabatach z bylin.

Styl renesansowy wyróżniają proste linie i geometryczne kształty, które są ukształtowane żywopłotami, najczęściej drobnolistnymi. Żywopłoty stanowią podział dla trawników i rabat kwiatowych. Ścieżki wąskie lub średnio szerokie, najczęściej z grysu białego lub szarego. Często stosowane łuki z żywopłotu nad ścieżkami.  W centralnej części ogrodu renesansowego instalowana jest fontanna, która stanowi formę ukoronowania całości kompozycji projektu.

Styl barokowy - zakładanie ogrodu w stylu barokowym jest rzadkością, jednak stanowi piękną i wyjątkową kompozycję geometryczną. Symetria dwuboczna, regularne, geometryczne kształty i linie proste, tworzą wyjątkowy widok dla oczów. Na rogach rabat najczęściej nasadza się krzewy odpowiednio formowane i strzyżone, zwane topiarami. Rabaty często wypełnione kolorowymi żwirami. W niektórych miejscach możemy utworzyć bindaże, czyli ozdobne aleje obsadzone z obu stron drzewami lub pnączami, tworzące sklepienie nad ścieżką. Wyglądem przypomina to zielony tunel roślinny.

Styl japoński - ogród w stylu japońskim wyróżnia się harmonią i precyzyjnymi kształtami roślin. Nasadzenia z drzew i krzewów drobnolistnych, które kształtuje się, aby uzyskać zamierzony efekt. Ważne jest, aby dobrać drzewa i krzewy, które będą tworzyć dobrą kompozycję o różnych porach roku. Do przestrzeni ogrodu japońskiego wprowadzamy naturalne elementy takie jak kamienie i głazy. Oczka wodne i kanały przepływowe do kolejnych zbiorników wodnych stanowią harmonijne elementy kompozycji. Popularne są również mostki z kamienia i drewniane nad zbiornikami wodnymi, które pozwalają przejść do kolejnych części ogrodu oddzielonych zbiornikiem wodnym.